دکتر حمید رضا پیروان ابیانه

چندی پیش جناب مهندس محمد عابدینی ابیانه راجع به سنگ کنگلومرای ابیانه و زیبایی آن در صورت ساب خوردن  و پولیش در گروه توضیحاتی دادند و از بنده تقاضا کردند که مطالبی پیرامون این سنگ به اطلاع  عزیزان گروه برسانم. این شد که بنده نیز بر خود لازم دانستم که مطالبی را به عرض عزیزان برسانم. دکتر حمید رضا پیروان ابیانه...ادامه مطلب

درخت گوشواره ابیانه و نام علمی آندر دامنه کوه قلعه ابیانه در محل گَلجاشِر تک درختی استوار و چشم نواز سال هاست که در دامنه پرتگاهی سنگی بدون آثار خاک و آب در محل در مقابل چشم ما مردم ابیانه و گردشگران خودنمایی می کند. در ابیانه این درخت به دلیل زائده های گوشواره مانند بنام درخت گوشواره موسوم شده است.  با توجه به این که به جز یکی دو مورد نمونه ای از این درخت در دامنه ارتفاعات ابیانه و مناطق پیرامونی مشاهده نشده است من را بر آن داشت که به کمک صاحبنظران علم گیاه شناسی نسبت به تشخیص این گونه گیاهی به پردازم که حاصل جستجو و اعلام نظرهای کارشناسی، مطالب زیر را خدمت همشهریان محترم ابیانه تقدیم حضور می کنم. انشاء الله گامی هر چند کوچک در شناسایی طبیعت ابیانه باشد. درخت گوشواره ابیانه ( نام علمی درخت پسته وحشی یا بَنِه) ✅نام علمی درخت گوشواره چیست؟بررسی کارشناسانه نشان داد که با توجه به شکل کلی درخت، نوع برگ ها و نوع میوه آن، نام  این درخت، درخت پسته وحشی یا بَنِه (Pistacia Atlantica) است.                                                                                                   &n دکتر حمید رضا پیروان ابیانه...ادامه مطلب

دختران روستای سرخ، بوی گلاب می‌دهندشعر: محمدی سیف، معصومه، بداهه، 1396/05/19دختران این محله، در خشکی فضای خیز گرم شاداب‎تر از همه جا، عطر آبیِ بارانِ عشق می‌دهند.این جا همان بهشت برینی است که خاک آن، بوی گل می‌دهد و شهر زندگی، طعم شعر.در اواخر مرداد،آفتاب با صبح به رنگ نور درمی ‏آید.در این بهشت، زمانِ اوج عشق اندکی بیشتر شده،و «ابیانه» زیباتر از همیشه، بوی پنجره می‌دهد، پنجره ‏ای پر از دشتِ گل‌ سرخ.همه جا عطر بهشت دوام دارد و آتش تنور روشن است.گذر" پرزله"، "هرده"، "یسمان"، و "پل"چه غوغای سبزی است...عطر زردآلو و شفتالو و خرمالو و هلگه پُر است در فضای همیشه روشن باغ.از چشم های خیره ‏ی دختران، ترانه می‎چکدو از واژه های سبز کوچه ها، غزل عشق.دستم را در چشمه‏ ای فرو می ‏برم، سیب سرخی برمی‌دارم.در سرسبزترین محله‌ی پایین پنجره، یک دشت عشق می‌خورم.اینجا تنها جایی است که از چشمه، هم سیب می‌وزد و، هم عطرِ آبی گلاب.من عاشق همین نفسِ سبز دشتِ پر گل‌ام.مادرانی با پشت خمیده، به محله ی "پنجه علی" برمیگردند.تن پوشی سه ترک بر تن دارند و چارقدشان در باد آرزو، آرام نفس می‎کشد.مادر، سنجاق زیر گلویش را محکم می‏ کند و دوباره سرزندگی را از سر می سرایداز نمایش ایل‌های دشت مجاور، غزل می‏ بافد. نرم قدم برمی دارد تا شاخه های ترد زخمی نشوند.قطعه قطعه ‏ی زمین پر از نغمه‏ های شور استو ذره ذره‏ ی فضا، پر ز اشتیاق مهر."ابیانه" را چنین ببین که حوصله‌ی دشت هیچ وقت سر نمی رود از مردم همیشه دانه به دست.ناز قدوم سبز نگاه‌های خسته‏ است این آشنای همیشه ی غریب نوازمادران این محله، در انجماد خفته فرسنگ ها گل کویرآواز صبحِ آبیِ باران سر می‏ دهند"جوکلوشی"‎شان در مخمل باد،تا تکرار همیشگیِ آواز مهر، تسکین آرزوست.دختران ا دکتر حمید رضا پیروان ابیانه...ادامه مطلب